این جمعه ها که ختم به مختار میشود

بدجور دل ، طالب دیدار می شود

ای منتقم بیا که به عالم نشان دهیم

شیعه عزیز است و جز او خوار می شود . . .

.

.

.

وقتی میگیم خدا کند که بیایی

شاید او می فرماید خدا کند که بخواهید . . .

.

.

.

روی تو را ز چشمه نور آفریده اند / لعل تو از شراب طهور آفریده اند

خورشید هم به روشنی طلعت تو نیست / آیینه تو را ز بلور آفریده اند

پنهان مکن جمال خود از عاشقان خویش / خورشید را برای ظهور آفریده اند . . .

.

.

.

ای آخرین توسل سبز دعای ما

آیا نمیرسد به حضورت دعای ما؟

شنبه،دوباره شنبه، دوباره سه نقطه چین…

بی تو چه زود میگذرد هفته های ما

.

.

.

منتظرم منتظرم مسافرم زود برسه

یه صبح جمعه تو دعا مهدی موعود برسه

.

.

.

ما مست علوفه ایم، مردن بهتر / بی برگ و شکوفه ایم، مردن بهتر

از غیبت طولانی تان شد معلوم / ما مردم کوفه ایم، مردن بهتر . . .

.

.

.

لحظه لحظه بوى ظهور مى آید / عطر ناب گل حضور مى آید

سبز مردى از قبیله عشق / ساده و سبز و صبور مى آید . . .

.

.

.

تو امام عصری و عصر جمعه های من این همه دلگیر!

گنهم چیست که در مرداب خویش افتاده ام گیر . . .

متن شعر به طاها به یاسین

به طاها به یاسین به معراج احمد

به قدر و به کوثر به رضوان و طوبی به وحی الهی به قرآن جاری به تورات موسی و انجیل عیسی بسی پادشاهی کنم در گدایی چو باشم گدای گدایان زهرا (س) چه شب ها که زهرا (س) دعا کرده تا ما همه شیعه گردیم و بی تاب مولا غلامی این خانواده دلیل و مراد خدا بوده از خلقت ما مسیرت مشخص، امیرت مشخص، مکن دل ای دل بزن دل به دریا که دنیا به خسران عقبا نیرزد به دوری ز اولاد زهرا نیرزد. و این زندگانی فانی جوانی خوشی های امروز و اینجا به افسوس بسیار فردا نیرزد 

اگر عاشقانه هوادار یاری اگر مخلصانه گرفتار یاری اگر آبرو میگذاری به پایش یقینا یقینا خریدار یاری بگو چند جمعه گذشتی ز خوابت؟ چه اندازه در ندبه ها زاری یابی؟ به شانه کشیدی غم سینه اش را؟ و یا چون بقیه تو سربار یاری اگر یک نفر را به او وصل کردی برای سپاهش تو سردار یاری به گریه شبی را سحر کردی یا نه؟ چه مقدار بی تاب و بیمار یاری؟ دل آشفته بودن دلیل کمی نیست اگر بی قراری بدان یار یاری و پایان این بی قراری بهشت است بهشتی که سرخوش ز دیدار یاری 

نسیم کرامت وزیدن گرفته و باران رحمت چکیدن گرفته مبادا بدوزی نگاه دلت را به مردم که بازار یوسف فروشی در این دوره بد شدیدا گرفته خدایا به روی درخشان مهدی به زلف سیاه و پریشان مهدی به قلب رئوفش که دریای داغ است به چشمان از غصه گریان مهدی به لبهای گرم علی یا علی اش به ذکر حسین و حسن جان مهدی به دست کریم و نگاه رحیمش به چشم امید فقیران مهدی به حال نیاز و قنوت نمازش به سبحان سبحان سبحان مهدی به برق نگاه به خال سیاهش به عطر ملیح گریبان مهدی به حج جمیلش به جاه جلیلش به صوت حجازی قرآن مهدی به صبح عراق و شبانگاه شامش به آهنگ سمت خراسان مهدی به جان داده های مسیر عبورش به شهد شهود شهیدان مهدی مرا دائم الاشتیاقش بگردان مرا سینه چاک فراقش بگردان تفضل بفرما بر این بنده بی سر و پا مرا همدم و محرم و هم رکاب سفرهای سوی خراسان و شام و عراقش بگردان

یا مهدی یامهدی مددی

هر كه با پاكدلان ، صبح و مسائى دارد

اى بس آلوده ،كه پاكيزه ردائى دارد

آتشي نمى سوزاند "ابراهيم" را ،

و دريايى غرق نمي کند "موسى" را ؛

کودکي، مادرش او را به دست موجهاى "نيل" مي سپارد ،

تا برسد به خانه ي فرعونِ تشنه به خونَش ؛

ديگري را برادرانش به چاه مى اندازند ،

سر از خانه ي عزيز مصر درمي آورد !

مکر زليخا زندانيش مي کند ،

اما عاقبت بر تخت ملک مي نشيند...

از اين "قِصَص" قرآنى هنوز هم نياموختي؟!

که اگر همه ي عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند ،

و خدا نخواهد ؛

نمي توانند ...

او که يگانه تکيه گاه من و توست !

پس ؛

به "تدبيرش" اعتماد کن ،

به "حکمتش" دل بسپار ،

به او "توکل" کن ؛

و به سمت او "قدمي بردار" ،

تا ده قدم آمدنش به سوى خود را به تماشا بنشيني...

اگر خدا کفیل روزی است                                غصه برای چه؟

اگر رزق تقسیم شده است                             حرص چرا؟                                                              

اگر دنیا فریبنده است                                      اعتماد به آن چرا ؟                                                        

اگر بهشت حق است                                      تظاهر به ایمان چرا؟                                                   

اگر قبر حق است                                           ساختمانهای مجلل چرا؟                                                 

اگر جهنم حق است                                       اینهمه ناحق کردن چرا؟                                               

اگر حساب حق است                                    جمع مال حرام چرا؟                    

اگر قیامتی هست                                         خیانت به مال مردم چرا؟

اگر دشمن انسان شیطان است                      پیروی از او چرا؟        

 بشنو از چادر که در توصیف زن

                                  تار و پودش با تو می گوید سخن

تار و پودم را شرافت تافته

                                  تا شرافت را به عصمت بافته

در کلاس حفظ تقوا و شرف

                              دختران درند و چادر چون صدف

بهترین سرمایه زن چادر است

                                  ز آنکه زن را زینت زن چادر است

چادر از بهر زنان الزامی است

                              بهر زن بی چادری نا کامی است

حفظ چادر سرای اقتدار

                              دختران را هست تاج اقتخار

حفظ چادر حفظ دین و مذهب است

                            شیوه زهرا و درس زینب اشت

حفظ چادر حفظ نامو هاست

                            پاسدار حلیه جاسوس هاست

حفظ چادر سد فحشا می شود

                              رو سفیدی نزد زهرا می شود

 آرامش چیست  ؟

نگاه به گذشته و شکر خدا

نگاه به اینده و اعتماد به خدا

نگاه به اطراف و جستجوی خدا

نگاه به درون و دیدن خدا

لحظه هایت سر شار از بوی خدا  . . .

حضرت عشق سرِ دار سلامی دارم

از لبِ زخمِ ترك خورده پیامی دارم

خیلِ بیعت شكنان نوكرِ بی اجر شدند

همه با وعده ی یك كیسه ی جو زجر شدند

چند سالی است در این شهر وفا مُرده نیا

زخم این نیزه پرستان به تنم خورده نیا

از علی دیر زمانی است دلی پُر دارند

این چه شهری است همه حسرتِ چادر دارند

پیشۀ تازۀ این طایفه آهنگری است

قول دادند كه سوغاتیشان روسری است

باغِ سبزی كه نوشتند فقط نی زار است

سرِ من راهیِ شام و بدنم بر دار است

تا به خارج شدن از دینِ تو فتوا دادند

سنگ دل ها همه بر كُشتنِ تو پا دادند

شاعر:علیرضاشریف

حجاب فاطمی را پاس بداریم...

 حجاب یعنی به همه ی نا محرمان و ظاهر بینان "نه" گفتن.

 حجاب تلالو شبنمـ بر چهره ی زیبای گل است.

 حجاب سپری است قوی در برابر شمشیرهای تهاجم فرهنگی.

 حجاب تضمینی برای تداوم خط زیبای شرافت است.

 حجاب گامهای بلند انسان در کوچه های معانی است.

 حجاب تداوم بخش آیه های مهربانی متقابل همسران است.

 حجاب رساندن زن به رتبه عالی معنویت.

 حجاب بوته ی خوشبوی گل عفاف است.

 حجاب سرچشمه کمال زن است.

 حجاب صدفی است که از گوهر وجودی زن محافظت می کند.

 حجاب کلید نزدیکی به فاطمه زهرا سلام الله علیها است.

چادر من سنگر من است

و من سنگر سیاهم را عاشقانه دوست دارم…

افتخار می کنم که وارث چادر فاطمه ام…

عفیفــــ بمان بانـــــو....

     در را ببنــــــد .... بگــــــذار در بزنند ...

    بگذار بگویند مهمــــــان نواز نیستــــــی!

   اینگونــــــه هر کســــــی حریــــــم دلت را لمس نمی کند...

*************

  هر چه بیشتر به شاخ و برگ گل نظاره می کرد، بیشتر محو زیبایی اش می شد.
دستش را دراز کرد تا در اختیار بگیرد...
ولی خارها مزه درد را به او چشاندند تا دریابد
اگر حفاظی برای گل نبود، چنین با طراوت و زیبا نمی ماند.

یاد دارم در غروبی سرد سرد      می گذشت از کوچه ما دوره گرد

پهن شد سفره ی احسان، همه را بخشیدی
باز با لطف فراوان همه را بخشیدی


ابر وقتی كه ببارد همه جا می بارد ،
رحمتت ریخت و یكسان همه را بخشیدی

گفته بودند به ما سخت نمیگیری تو...
همه دیدیم چه آسان همه را بخشیدی
 
یك نفر توبه كند با همه خو میگیری
یك نفر گشت پشیمان همه را بخشیدی

این گنهكاری امروز مرا نیز ببخش
تو كه ایام قدیم ، آنهمه را بخشیدی
 
حیف از ماه تو كه خرج گناهان بشود
تو همان نیمه ی شعبان همه را بخشیدی

داشت كارم گره میخورد ولی تا گفتم
" جان آقای خراسان " همه را بخشیدی
 
بی سبب نیست شب جمعه شب رحمت شد
مادری گفت "حسین جان " همه را بخشیدی

سربار هستم....................یاس کبود حیدر کرار هستم

دو ماه و اندی..................در بسترم افتاده ام بیمار هستم*

دست خودم نیست..............مجروح روز حمله ی اشرار هستم

کارم تمام است................زخمی تیغ و ضربه ی مسمار هستم

خوابی ندارم....................از درد پهلو تا سحر بیدار هستم

مویم سپید و....................چون پیرزن ها دست بر دیوار هستم

جارو به دستم..................من خانه دار حضرت سردار هستم

****

دیگر علی جان................گوشت به من باشد پی غمخوار هستم

مردم نیایند.....................دنبال چندین محرم اسرار هستم

تعارف ندارم...................از اولی و دومی بیزار هستم

الحمدلله.........................فردا کنار احمد مختار هستم

در را شکستند.............با کینه توزی قلب حیدر را شکستند

ای اهل عالم ..............آئینه ی روی پـیـمـبـر را شکستند

با ضربه ی پا...............نامردمان پهلوی مادر را شکستند

مادر زمین خورد...........یعنی غرور مرد خیبر را شکستند

با زورِ قنفذ..................در کوچه ها بازوی "کوثر" را شکستند

دیوار کوچه..................آری شهادت میدهد سر را شکستند

«مزار بی نشانه»

دل غریب من از گردش زمانه گرفت

به یاد غربت زهرا(س) شبی بهانه گرفت

شبانه، بغض گلو گیر من، کنار بقیع

شکست و دیده زدل اشک دانه دانه گرفت

زپشت پنجره ها دیدگان پر اشکم

سراغ مدفن پنهان و بی نشانه گرفت

نشان شعله و دود و نوای زهرا(س) را

توان هنوز زدیوار و بام و خانه گرفت

مصیبتی ست علی(ع) را که پیش چشمانش

عدو، امید دلش را به تازیانه گرفت

چه گفت فاطمه(س) کان گونه با تأثر و غم

علی(ع) مراسم تدفین او شبانه گرفت؟!

فراق فاطمه(س) را بوتراب باور کرد

شبی که چوبه تابوت را به شانه گرفت

«سید فضل‌الله قدسی»

هربال و پری لا یــق پرواز که نیست

گیرم که پرش باز شود باز که نیست

بر چـــنبر اســمانی چــرخ کبود

ابری به تقاضای زمین بال گـشود

چون مشت گره خورده یک ایل شدند

بر لــشکر ابرهــه ابابــیل شدند

از صورتــشان نـور خدا حــاکی بود

نقطه سـر خط لباسـشان خاکی بود

مزرعه عاشقان به بار می آید

گریه ما یک زمان به کار می آید

پای پیاده کنار جاده نشسته ام

منتظرم ، دارد آن سوار می آید

حرف بزرگان ما دوتا شدنی نیست

او که بگوید سر قرار می آید   ...

امان از آن زمانی که بیفتد...

به روی نامه ام چشمان مهدی (عج)

دلش می گیرد و با چشم گریان...

بگوید: این هم از یاران

مهدی(عج)    ...

اي آنکه در نگاهت حجمي زنور داري

کي از مسير کوچه قصد عبور داري؟

چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابي

اي آنکه در حجابت درياي نور داري

من غرق در گناهم، کي مي کني نگاهم؟

برعکس چشمهايم چشمي صبور داري

از پرده ها برون شد، سوز نهاني ما

کوک است ساز دلها، کي ميل شور داري؟

در خواب ديده بودم، يک شب فروغ رويت

کي در سراي چشمم، قصد ظهور داري؟

بشنو از چادر که در توصیف زن           تار و پودش با تو می گوید سخن

تار و پودم را شرافت تافته            تا شرافت را به عصمت بافته

در کلاس حفظ تقوی و شرف          دختران درند و چادر چون صدف

بهترین سرمایه زن چادر است         زانکه زن را زینت زن چادر است

چادر از بهر زنان الزامی است            بهر زن بی چادری ناکامی است

حفظ چادر  در سرای اقتدار         دختران را هست تاج افتخار

 حفظ چادر حفظ دین و مذهب است             شیوه زهرا و درس زینب است 

حفظ چادر حافظ ناموس هاست          پاسدار حیله جاسوس هاست

حفظ چادر نص قرآن مجید           قفل جنت را بود تنها کلید

حفظ چادر سد فحشا می شود          رو سفیدی نزد زهرا می شود

حفظ چادر چاره ساز کار هاست        حافظ گل از هجوم خارهاست  

حفظ چادر زخم ها را مرحم است           دست رد بر سینه نامحرم است

حفظ چادر التیام درد هاست             سد محکم در  بر نامرد هاست ...

گفت: اگه گفتی چی شد من بعد از این همه مدت چادر پوشیدم؟

گفتم: چه می‌دونم، لابد این‌طوری خوش‌تیپ تری!

گفت: نچ!

گفتم: خب لابد فهمیدی این‌طوری حجابت کامل‌تره مثلاً!

گفت: نچ!

گفتم: ای بابا! خب لابد عاشق یکی شدی، اون گفته اگه چادر بپوشی

بیشتر دوستت دارم!!

گفت: اره تقریبا نزدیک شدی!

گفتم: آها!! دیدی گفتم همه‌ی قصه‌ها به ازدواج ختم می‌شوند؟ دیدی!!

گفت: برو بابا… دور شدی باز!

گفتم: خب خودت بگو اصلاً

گفت: یک جایی شنیدم چادر، لباس “حضرت زهرا س” ست،

خواستم کمی شبیه “ خانومم ” باشم تا بیشتر دوستم داشته باشد...!

شعر از: حسین منزوی

پهن شد سفره ی احسان، همه را بخشیدی
باز با لطف فراوان همه را بخشیدی


ابر وقتی كه ببارد همه جا می بارد ،
رحمتت ریخت و یكسان همه را بخشیدی

گفته بودند به ما سخت نمیگیری تو...
همه دیدیم چه آسان همه را بخشیدی
 
یك نفر توبه كند با همه خو میگیری
یك نفر گشت پشیمان همه را بخشیدی

این گنهكاری امروز مرا نیز ببخش
تو كه ایام قدیم ، آنهمه را بخشیدی
 
حیف از ماه تو كه خرج گناهان بشود
تو همان نیمه ی شعبان همه را بخشیدی

داشت كارم گره میخورد ولی تا گفتم
" جان آقای خراسان " همه را بخشیدی
 
بی سبب نیست شب جمعه شب رحمت شد
مادری گفت "حسین جان " همه را بخشیدی


شعر از : علی اكبر لطیفیان

ستاره بود، درخشید، ماه شد، تابید

لباس خاکی تقدیر خویش را پوشید

غلامحسین، حسن، باقری شد افشردی

نبوغ گمشده ای در نهاد او جوشید

قلم سلاح شد و دوربین نگاهی تیز

که روی نقشه ی جغرافیای جنگ دوید

تمام نقشه پر از دشمنی سیاه و لجوج

چهار گوشه پر از اضطراب، شب، تردید

دقیق شد که بداند هر آنچه باید را

عمیق شد و گره های کار را فهمید

نگاه نافذش از تیر سرخ کاری تر

کلام عاشقش آکنده از تلاش و امید

غرور قطب نما در مدار او تسلیم

مسیرها همه پیدا و نقطه ها در دید

برای نابغه ی جنگ شعر آسان نیست

چگونه این همه را در حصار واژه کشید؟!

بسم رب الشهدا و الصدیقین

 یاران چــه غــریبانــه

رفتند از این خانه

هم سوخته شمع او

هم سوخته پروانه

 سلام بر تمامی شهدا از صدر اسلام تا کنون

سلام بر شهدای دفاع مقدس

شهدای عزیز دلم گرفته  دوست دارم باهاتون دردو دل کنم ولی نمیدونم از کجا شروع کنم اصلا میدونید چیه جز شرمساری چیزی بر زبانم جاری نمیشه

شاید خیری باشه

شهدا شرمنده ایم که جامعه به فساد کشیده شده

شرمنده ایم که بی حیایی و بی عفتی مایه مباهات شده

شرمنده ایم که ارزش آدمها رو به جیبشون میدونیم

شرمنده ایم که تلاش برای قرب الهی تبدیل شده به تلاش برای کسب سود بیشتر به هر طرق ممکن

شرمنده ایم که امر به معروف و نهی از منکر در میانم مرده

شرمنده ایم که سیدعلی تنها شده

شرمنده ایم که خانواده های شما رو به امان خدا گذاشتیم

شرمنده ایم که شما دیگر جایی بین ما ندارید

شرمنده ایم که ارگان مقدس بسیج را لوث کردیم

شرمنده ایم شرمنده ایم که به مقدساتمان توهین می شود و ما ساکت می نشینیم

شرمنده ایم که جز غصه خوردن کار دیگری بلد نیستیم انجام بدیم

شرمنده ایم که دیدن منکر و گناه برایمان عادی شده

شرمنده ایم که خونتان را پایمال کردیم

شرمنده ایم که جز شرمساری چیز دیگری برای گفتن نداریم

باز هم می گویم :شرمنده ام شرمنده ام شرمندم

خدا كند كه از اين هم شهيدتر بشوم ܓ❀ اگر می توانید گمنام بمانید ...

کمی باران میان کوچه های بی تو کافی نیست

سیل می خواهد تا بشوید

رسوب سالیان تنهایی را!

گمانم باز مه آلود است راهی که در آنم

برای دیدنت چشمی... چراغی...

میان توده هایی از ابهام

چرا نمی بیند تورا چشمم

میان این همه مردم کسی را نمی بینم که در راه تو

چراغی... اندکی صبری ...

صدایی که حرفهایت را بازگوید

برای دیدنت خودت خوشیدی

ولی نمی دانم چرا اینقدر مه آلود است پشت چشمانم

^{_{بغضیم سکوتیم ،منتظر فریاد نشستیم}}

^{_{شيريم، زنده به آنيم كه پيروز نبرديم}}

^{_{صيديم، منتظر گوشه نگاهی نشستيم!}}

^{_{شمشیر به دوشیم و بصیرت داریم}}

^{_{ما منتظر منتقم خون حسینم}}

^{_{لحظه شمار قدم مهدی زهرا نشستیم}}

اسلام علیک یا علمدار

دستت که قطع شدهمگی جنگ جو شدند

فریاد می زدند چه شیری شکار شد عباس

برخیزو این قدر رو به حرمله نده

50سال زحمت ما راهدر نده

عباس خوب شد ندیدی بدون تو

ناموس اهل بیت به صحرا چه کار شد

یاعباس(ع)

قربون لطف و صفاتون شهدا   دل ما تنگ براتون شهدا

قربون عهد وفاتون شهدا      سرو جونه ما فداتون شهدا

چقدر شلمچتون صفا داره    بوی عطر خاک کربلا داره

هر دلی که عشق کربلا داره     آرزوی دیدن شما داره

ای شلمچه ای بهشت شهدا  ای زمین لاله گون و با صفا

خاک تو بوی خوش وفا می ده   بوی مظلومی لاله ها میده

ای بهشت لاله های فاطمه(س)   سر نوشت لاله های فاطمه(س)

عشقتون سرشته بند با گل ما   نمی ره یاد شما از دل ما

عاشقان با وفا جاتون خالی   شهدا آی شهدا جاتون خالی

روزگاری شهر ما ویران نبود ............دین فر وشی اینقدر ارزان نبود

صحبت از موسیقی عر فانن بود..............هیچ صوتی بهتر از قران نبود

دختران را بی حجابی ننگ بود............ رنگ چادر بهتر از هر رنگ بود

د ختر حجب حیا غر تی نبود ...................... خانه فرهنگ کنسرتی نبود

مرجعیت مظهر تکریم بود .......................حکم او عالمی را تسلیم بود

یک سخن بود و هزاران مشتری............ ان هم از لوث قرائت ها بری

وای که در سالهای سیاه دوهزار................کار فرهنگی شده پخش نوار

ذهن صاف نوجوانان محل.............................پر شد از فیل های مبتذل

پشت پا بر دین زدن ازادگیست ........... حرف حق گفتن عقب افتادگیست

اخر ای پرده نشین فاطمه.......................... تو برس بر داد دین فاطمه

بی تو منکر ها همه معروف شد ..........کینه توزی با ولی مکشوف شد

در به روی رشوه گیران باز شد.................. دشمنی با نائبش اغاز شد

بی تو دلهامان به جان امد بیا.................... کاردها بر استخوان امد بیا

گوش کن اینک نوای جنگ را ........... قصه ای از شهر بعد از جنگ را

قصه ای پرسوز تاب و التهاب.............. قصه ای تلخ و سراسر اظطراب

قصه ای پرسوز تاب و التهاب.............. قصه ای تلخ و سراسر اظطراب

قصه شهری که غرق درد بود.................. اتش شهوت درونش سرد بود

شهر ما شب های خیبر یاد داشت............. رمز یا زهرا وحیدر یاد داشت

شهر ما همت درونه سینه داشت........... با شهادت انس از دیرینه داشت

شهر ما روح خدا در دست داشت...... صد هزاران عاشق سرمست داشت

ناگهلن این شهر ما بی درد شد ................. اتش غیرت درونش سرد شد

حال راز ها در شهر قصه چپ شد.......... .... پوشش خاکی لباس رپ شده

دیگر از جبه در ین جا رنگیست.......... دیگر ان حال و هوای جنگ نیست

یا خمینی ای خلیل بت شکن ...................خیز و بنگر فتنه های شهر من

جبهه و یاران من گم گشته اند............... غرق در نسیان مردم گشته اند

پس چه شد یاد پرستوهای جنگ؟................ یاد جبه یاد ان خونین تفنگ

شهر من حجب و حیایت پس چه شد ............ ناله مهدی بیایت پس چه شد

ای بسیجی کو صفای جبهه ها ؟................. کفر نگویم کو خدای جبهه ها ؟

ای جماعت ناله ام را بشنوید..................... درد چندین ساله ام را بشنوید

ای شما ان سوی اتش رفتگان................... ای شما اغئش لیلا خفته گان

بنگرید این لکه های ننگ را.................... فتنه های شهر بعد از جنگ را

عدهای با نامتان نان می خورن............. ای شهیدان خو نتان را می خورن

جنگ رفت و شهر ما تاریک شد.................. راه وصل عاشقان باریک شد

شما رفته مردم ریایی شدند.......................... و بر خی دگر شیمیایی شدند

نه ان شیمایی که در جنگ بود بود............. نه ان گاز سمی که بی رنگ بود

همانانی که رنگ ریا می زنن......................... و بر سینه سنگ خدا میزنند

همانانی که یادی زبن می کنن....................... فضا را پر از ادکلن می کنن

به یک چک رشوه خور میشوند.................. به یک حکم مسئول کل میشوند

همانانی که در بی حجابی تکند........................ سزاوار یک قبضه نارنجکند

به سنگ تحاجم محک می شوند..................... و مثل عروسک بزک میشوند

از اینها بپرسد که مهارن کجاست....... شلمچه حلبچه فاو و مریوان کجاست؟

از اینها بپرسید همت کیست ؟................ از ای ن ها بپرسید باکری که بود ؟

این از این ها بپرسید که بابایی که بود...... رجایی حسنپور اللهیاری که بود ؟

کسی فکر گلهای این باغ نیست................ کسی مثل ان روزهای داغ نیست

همه ناگهان عافیت خو شدند................. و یک شب از این ر به ان رو شدند

کسی بر شهیدان سلامی نگفت......................... رضای خدا را کلامی نگفت

بیایید که مردم بهتر شویم........................... در این ابشار خدا تر شویم

بیایید تجدید پیمان کنیم................................... نگاهی به قبر شهیدان کنیم

بسم الله الحکیم

زیبایی صورت ما، هنر خداست

و زیبایی سیرت، هنر ما

و عفت

نشان هنر ما.

اما برخی از ما، هنر خدا را، هنر خود گمان می کنیم

و به آن چه که نداریم مغرور می‌شویم

عفت، هنر زن(و مرد) است و تاج افتخار انسانیتش.

باورم این است که

نه تنها فرشته ها، به تو افتخار می‌کنند

بلکه

خدا هم، به تو می‌بالد.

دیروز اگر به دشت بلا لاله کاشتیم امروز چشم مرحمتی نیز داشت

این جاده رابه پای سلامت نرفته ایم هر گام یک عزیز به جا می گذاشتیم

فصل‌های پیش از این هم ابر داشت

بر کویرم بارشی بی‌صبر داشت

پیش از اینها آسمان گلپوش بود

پیش از اینها یار در آغوش بود

اینک اما عده‌ای آتش شدند

بعد کوچ کوه‌ها آرش شدند

از بلند از حلق آویزها

قلب‌های مانده در دهلیزها

بذرهایی ناشناس و گول و گند

از میان خاک و خون قد می‌کشند

بعضی از آنها که خون نوشیده‌اند

ارث جنگ عشق را پوشیده‌اند

عده‌ای حسن القضاء را دیده اند

عده‌ای را بنزها بلعیده اند

بزدلانی کز هراس ابتر شدند

از بسیجی‌ها بسیجی تر شدند

من ازاغازتاپایان علی گفتم علی میگویم

چه درپیدا چه درپنهان علی گفتم علی گویم

چه درساحل چه درطوفان علیگفتم علی گویم

به هرمذهب به هرعنوان علی گفتم علی گویم

چرا بانوي من امروز از جا برنمي خيزي ؟ * * * زاشك فضّه و افغان اسما برنمي خيزي ؟

به هنگامي كه خوابيدي تو خود گفتي : صدايم كن * * * صدايت مي كنم آهسته اما برنمي خيزي ؟

پس از يك چند بي خوابي مگر در خواب خوش رفتي * * * كه با فرياد زينب نيز از جا برنمي خيزي ؟

چنان هر روز حاضر كرده ام آب وضويت را * * * بود وقت نماز ظهر آيا برنمي خيزي ؟

حسن بالاي سر گريد چرا سر برنمي گيري * * * حسين افتاده بر پايت كه برپا برنمي خيزي ؟

صداي كوبه در مي رسد گويا علي آمد * * * نه بهر من چرا از بهر مولا برنمي خيزي ؟

سيّد رضا « مؤيّد »

شهید

تنش را با سرشک پاک شستیم

گلی با سینه ی صد چاک شستیم

به روی دست ها خورشیدی از عشق

سحر با شبنم ادراک شستیم

ملایک یک صدا گفتند ما هم

ورا بر قلّه ی افلاک شستیم

سروش از چرخ هفتم داد پیغام

که ما هم با نم پژواک شستیم

میان قدسیان جشنی به پا بود

اگر ما با دلی غمناک شستیم

ز سیل خونتان ای شب شکاران

پلید دشمنان از خاک شستیم

تو گویی جنگ ما جنگ احد بود

هزاران حمزه ی چالاک شستیم

حسین مهر آذین (کتاب : هستی همیشه)

عشق یعنی معامله میان عاشق و معشوق

عشق یعنی جنگ تن به تن با نفس

عشق یعنی وداع شب عملیات ،وصیت نامه نوشتن ،دنیا را سه طلاقه کردن

عشق یعنی تشنگی به هنگام نبرد

عشق یعنی تشنگی و خستگی بسیجی ها در خیبر

عشق یعنی کانال کمیل

عشق یعنی آرام گرفتن بر روی سیم خاردارها

عشق یعنی بدنهای پاره پاره شهدا،عشق یعنی تکه دستهای لهیده از تن جدا

عشق یعنی ذکر حسین به هنگام جان دادن

عشق یعنی دانسته روی مین رفتن ، یعنی سبقت برای شهادت

عشق یعنی پاوه ، طلائیه ، شلمچه، فکه، مجنون ، اروند، دجله ، چزابه و.....

عشق یعنی غروب مناطق جنگی

*عشق یعنی شهادت*

 خمپاره خورده به سنگرم

بال هایم مجروح شده

توان پرواز ندارم

 مدتی به عقب بر میگردم

برای سلامتیم دعا کنید

امیدارم دوباره که به جبهه ی جنگ نرم بر میگردم،سلاحم مجهز به ایمان راسخ باشد

یا علی (ع)

دید در معرض تهدید دل ودینش را
رفت با مرگ خود احیا کند آئینش

رفت وحتی کسی از جبهه نیاورد به شهر
چفیه وقمقمه اش کوله وپوتینش را

رفت ویک قا صدک سوخته تنها آورد
مشت خاکستری از حادثه مینش را

استخوانهای نحیفی که گزارش می داد
سن وسال کم از بیست به پائینش را

باز هم خنده به لب داشت کدر کرد وکبود
تلخی غربت اگر چهره شیرینش را

ماند سر در گم وحیران که بگیرد خورشید
زیر تابوت سبک یا غم سنگینش را

شب آخر پس از اتمام مناجات انگار
گفته بود از همه مشتاق تر آمینش را

ماجرای تو خدا خواست کند زنده عزیز
قصه یوسف وپیراهن خونینش را

کفن پاک تو سجاده پلاکت تسبیح
ابتدا بوسه ثواب است کدامینش را؟

بر غـنچه‌‏ی لب‌هاشان لبیک حسینی بود

امیـد دل آن‌ها لـبـخـنـد خـمـیـنـی(ره) بود